تفاوت انسداد مجرای اشکی در نوزادان و افراد با سن بالاتر چیست؟

در نوزادان سیستم اشکی جزء قسمت هایی از بدن است که کامل شدن آنها بعد از تولد ادامه می یابد. در یک نوزاد غدد تولید کننده اشک کم کار هستند و بنابراین خیلی از نوزادان در چند هفته ابتدایی بعد از تولد گریه بدون اشک یا با اشک کم دارند که کاملا طبیعی است. بعد از یکماه تولید اشک در اکثر نوزادان به حالت نرمال می رسد. مسیر خروج اشک نیز در درصد قابل توجهی از نوزادان در هنگام تولد انسداد دارد. این انسداد معمولا از نوع یک پرده نازک بوده و بعد از 1 ماهگی علامت دار می شود . درمان در این حالت ساده است و شامل ماساژ کیسه اشکی به نحوی که متخصص به والدین آموزش می دهد می باشد. اگر عفونت شدید و تورم چرکی کیسه اشکی رخ دهد یا کودک علیرغم ماساژ کافی والدین تا سن حدود 6 ماه تا 1 سال بهبود نیابد درمان انجام عمل پروبینگ یا همان میل زدن مجرای اشکی است که توسط یک میله بسیار ظریف توسط متخصص چشم انجام می شود. در این عمل با تکنیک خاصی پرده نازک ذکر شده پاره شده و مجرا باز می شود . این عمل حدود 90 درصد موفقیت آمیز بوده و در درصد کمی از کودکان که به این عمل پاسخ نمی دهند ممکنست به لوله گذاری مجرای اشکی نیازمند باشند.

در بالغین انسداد مجرای اشکی معمولا به علت مشکلات شدید مجرای خروجی اشک به بینی می باشد و بر خلاف کودکان که با یک پروبینگ ساده مشکلشان حل می شود در بالغین نیاز به ایجاد یک مسیر جدید برای خروج اشک توسط عمل DCR می باشیم.